Aşikârdır; bilenle bilmeyen bir değildir. Kullar arasında Âlim farklıdır. Onlar ilmiyle amil olmalıdır, ki öyledir. Öğretmeye, örnek olmaya çalışın. Bana her geleni kabul ederim. Önceden hiçbirinizi bilmem, gidip sokakta halkın arasından da seçemem. Okullar da öyledir, talebeyi gidip sokakta seçmez, onlar gelir. Arzu ve düşüncesinde ısrar etmek kişiyi delalete düşürür; kemale eremez. Allah Kadir’dir, O’ […]

Bulunduğun andan memnun ol ve şükret; daha fenası vardır, daha iyisi olamaz. Keyiflisi  ya da sıkıntılısı olur bu da senin o andaki haline bağlıdır. İlmi irfandan maksat; varlığın, hayatın manasını nedenini anlamaktır. İlim irfan sahipliği de insana, insanı kamile verilmiştir. Mürid ile Mürşit arasındaki münasebette, biri ile öyle yakınlık olur ki nefisten ve maddiyattan ötedir. […]

Allah’ lık, Allah’ a mahsustur. Bunu başkasında düşünmek şirktir. Günlerce benimle olan, beni seven benim müridim olmuştur. Muhakkak bir şeyler alır; çünkü talebe öğretmeninden bir şeyler alır. Ey kendini yalnız hisseden, Allah sana şah damarından yakındır. Sen uzaksın, sen gafilsin. O bizi bizden iyi izler, kemale yönlendirir. Ölümün gücüne dayanmak, onu bilmek zordur. Hafiy; adım […]

Yağmurun kuru toprağa düşüp de orayı çayır çimene, cennete çevirdiği gibi, ilham da vahiy de kuru gönüllere inen yağmur gibidir. İlham ve Vahiy; perde arkasında, Allah’ ın konuşmasıdır. Asıl, tabiat kavramıdır. Allah, sebeplerle; sebepler düzeni ile mahlukla temastadır. Madde manayı, mana maddeyi söyler. Ele, ayağa zincir vurulabilir, gönle asla! Ama kim gönülden hatırlar? Yalana riyaya […]

El Mucib; icabet, kabul etmek. Arif için her şey bütündür, birdir. O bütünden parçaya gider. Beşer ise parçadan bütüne doğru yol alır, aradaki en büyük fark budur. Arif, bir itikata bağlı değildir, bütün inançlara saygılıdır. Dünyasal hiçbir çekim, arifi ilgilendirmez. Allah bir bütün; Vahit, Ahed, Halik’ tir. Allah’ın halk ettiği mahluk, kesrettedir. Halik, daima mahlukun üzerindedir, gözlemdedir. Mahluk; […]

Kendi ayıbına bakmaz, âlemin ayıbını arar! Kendine bakmıyorsun diye bu âlem yok değil. Gönlüne bakmıyorsun, hiç değilse benim gönlüme bak! Temiz aynaya bak da güzelliğini gör! İnsanın omuzları üzerinde bir baş, onun içinde bir akıl, bir idrak, bir vicdan var. Bu yüzden insan şahsiyet sahibidir. Düşünmelidir, muattal kalmamalıdır. Sözün yanlış, hatta eğri olsa da niyetin […]

İlahi iktidar kuvvet üzere değil, Rahmet üzeredir. Sofralar kurulur, türlü türlü yiyecekler beden için faydalı; lezzetli, tatlı, tuzlu, güzel. Başka bir sofra vardır ki bu sofrada söz söyleyen Kemal sahibi varsa, insana neler söyler; ‘’Sofra hikmet, gönle saffet, nuru ala nur’’; gönülsüz can, ruh âlemine. Yalan söylememek gayreti içinde oldum, gerek doğru gerek yalan yere […]

Kendini nefsini unutan Hak’ta hatırlanır. Dünyada bu beden içinde seni sıkıntılara, dertlere, düşüren nefsin ezasından kurtulmak istiyorsan, ‘Mürşidi Kamil’e gel, onu dinle, onun her dediğini yap, ona itiraz etme. Ben ona gittim beni azarladı dersen nefsini terbiye etmemişsin, nefsini korumaya gelmişsin demektir. Şaşkın Adem! Bak sana şaşkın dedim. Zihin zaman zaman yanılgılara düşer ve unutur, […]

Halik olan Allah’ın halk etme tecellisi ile var olan varlıklar, özlerindeki imkan itibariyle yok olmakta, fakat Hakkın daim olan tecellisi ile zaman içre var olmaktadır. Fevt: Fırsatı elden kaçırma. Fevt Hak’ tan, Mevt halktan ayrı düşmektir. Arifler, en çok Hakkı fevt etmekten korkarlar. Fetret; ara, aralık. Salikte başta var olan hararetli isteğin, yakıcı ateşin, şiddetli […]