Kun ! Sevgi sayhasıdır.

 

 ‘‘Ben onu kokusundan tanırım’’.  Nasıl olur bu?

 ‘’Ben O’ nun kokusunu burnumdan almadım ki’’.

 

 ‘‘Ra, senin deryanda bile hasretim sana!’’

 

Sevginin kökeninde, Rahman var. Rahman; sevgiyi var eder, kaynağı Allah’tır. Varlık Allah’ın sevgi kaynağından zuhura geldi.

Bedenlerin birbirlerine cazibesi, ruhların birbirleriyle cazibesidir, çağırırlar birbirilerini. Seks sevgiyi bildirir. Seksin ötesindeki sevgi, sevgilinin yanında bile ona hasrettir. Dış güzelliğe yönelenin, iç güzelliği zayıftır. İnsanı insan yapan başlıca niteliklerden biri, hayvansal içgüdüleri denetim altında tutabilmesidir. Tutku tutuklar, sevgi hür kılar. İnsan fıtratı üzerine titrer, ısrar ederse de sevgilinin kusuru bağışlanır.

Aşkın yükü çok ağırdır, taşınması zordur.

‘’Geçmişini değil, senin şimdi kim, ne olduğunu biliyorum ve seni şimdilik seviyorum, tıpkı senin gibi. Haydi, hayrola güzelim! Mevlam neyler, neylerse güzel eyler!’’

Meveddette sevgilinin arasına, şeytan girer. İyilerin iyilikleri, affı mağfirettendir.

 

Başkasının karnının doyması, senin karnını doyurmaz. Sevgi, muhabbet te öyledir.

‘’Sevmek, sevilmek istiyorum, Yarabbi!’’

Rahman’ın Halik’ i; Hulul; sevginin öze işlemesi, Halilullah. Halik, mahluktan üstündür. Halik’ i sev, mahluku değil! Mahluk Halik’ ten ötürü sevilmeli. Halik’ in indinde, mahluk mühimdir, değerlidir. Bize değer vermiştir. Mahluk onu anlayacak kadar değerli, idrakli, vicdanlı değildir. Allah bize değer verdiği için, değerliyiz.

 

Sevgili ol da sevgiliyi gör! Yani sevgiyi tat!

Gönül ol da dostu gör!

Cennette bile olsam seni özlerim.

Ellerinle yüzünü kapamışsın,

Ellerini aç ta göster bana yüzünü.

MRM

 

”Ben sevgilimi severim. Alakalıyım. Şiddetliyim. Azim, Hakimim. Alakasızla alakalı değilim. Sana değer veriyorum. Sana değer veren seni ihya eder. Perişan olmazsın. Sevgi muhteşemdir”.

Tabiatla savaş edilmez, o okunur. Onunla savaş edersek o bizi kullanır. Onu okur öğrenirsek, ondan istifade eder, biz onu kullanırız. Bilenle bilmeyen bir değildir, fark bilgidedir. Fark bilgidedir, sevgidedir. Alakadadır. Kahrı cebirdedir. Etkidedir, silip temizlemektedir, azmasına meydan verilmez. Lekesiz, temiz sevgi; sevgidir.  Severse ‘bana ne’ diyemez, üzerine titrer. Sever hırpalar, tozunu döker, bağışlar, tadına doyum olmaz. Sevgi kıskanır, bigane olmaz.

Sevgine saygı; sevaptır, huzurdur, sıhhattir, afiyettir, mutluluktur.

Yalancılara selam verip geçmek, sorumsuz olup geçmek olmaz. Çünkü seni yaratan böyle değildir. Gazaplar, günahlardan gelir. Sevaplardan da huzur gelir. Gururlanma, böbürlenme yanlıştır, hatadır, günahtır. Tevazu; mahfiyet, nezaket ve alçakgönüllülüktür.

Kulun kusurlu olması Allah’ın kusursuz olduğunu söyler. Her olay, her şey, Allah’ı söyler. Kendi kendine, yeten ancak Allah’tır. Kul acizdir. Kendi kendine yetemez. Daima Allah’a muhtaçtır. Bu ne güzeldir.

Gece insanı yanıltır. Herkes gece gördüğünü fark edemez. Ama Esra-i İsra başkadır.

Üstünde iğreti aslan postu taşıyan, bir hakiki aslan kükremesi duyunca, üstünden iğreti kürkü düşürür ve köpek olduğu ortaya çıkar.

Er kişi olmak için erkek olmak şart değildir. Er gibi kadın vardır. Temiz kişilerin, elini öpmek, onunla olmak, aşağılık adamlara hürmetten, onların bağına bahçesine nail olmaktan yeğdir.

Neyi seviyorsan, o Allah’ın yarattığındandır. Allah’ın yarattığı her şey, mükemmeldir, güzeldir, yaratanı söyler.  Allah’ı seven onun derdini dert edinir. ‘Yarabbi, beni arındır, idrakimi arttır!’

Allah’ a yakınlıkta en yakın Mukarrebun olanlardır.

Sevginin kaynağı Allah’tır. Halik’ i seven mahluku da sever. El Vedut, onun sevme esmasıdır. O severse, her şey sever. Sevgi, gönlün sevgide cömert ve bol olmasından gelir. Allah’ın Vedut esması, zatındandır. O çok sever. Sevginin karşılığı yoktur. Sevginin karşılığı sevgidir. Akıl miraç eder. İdrak olur.

Her gönüle bir sevgi tohumu ekilmiştir. O tohumun açılması, serpilmesi, nuru ilahinin ışığına bağlıdır. Vedut; Allah’ın Vud yağmurunu alması lazımdır.